اوتازون

پادشاه قهرمان «اینگلیس»، شوالیه الهی و استاد همه چیز، از بستر مرگش، به امپراطوری‌ای که با دست‌های تواناش ساخته، خیره میشه.
بعد از وقف زندگیش به کشورداری و رفاه شهروندانش، آرزوی برآورده نشده‌اش اینه که دوباره زندگی کنه، این دفعه برای خودش.
زندگی مبارزی که قبل از به قدرت رسیدنش، خودش رو وقف اون کرده بود.
الهه‌ی الگوش، آلیستیا، درخواستش رو می‌شنوه و بهش لبخند می‌زنه، و روحش رو به آینده‌ی دور می‌فرسته.
الهه‌ها به روش‌های اسرارآمیزی عمل می‌کنن – نه تنها اینگلیس الان دختر یک خانواده اشرافی کوچکه، بلکه توی اولین جشن بلوغ 6 سالگیش، اون رو واجد شرایط شروع شوالیه‌گری نمی‌دونن.
هرچند، برای بانویی به بلندپروازی اینگلیس، این کمتر یه پسرفته و بیشتر چالشیه که اون دوباره متولد شده تا بهش غلبه کنه.
«خونی که در رگ‌هات جریان داره چیزی نیست که از تو یه شوالیه می‌سازه، بلکه خونیه که در میدون جنگ ریخته‌ای!»